"Korkma, bir kalbin derinlerinden koparılan küçük bir çiçek asla ölmez!"

Kıyaktı…  Tuz kristalleri, tenini altın gibi parlatıyordu; Denizin kokusu, Vei’in aheste kürek çekmesi ve kadınların karnını gıdıklamasıyla, ah! Macunaíma’nın keyfine diyecek yoktu, heeyyyt!.. “Haydi çek kürekleri! Tanrı ne güzel kızlar yaratmış hey gidi!” diye bağırdı. Ve haylaz bakışlı gözleri kapalı, dudaklarında şeytani bir gülümseme, iyi hayattan ağzı kulaklarında, Kahraman hazzın dibine vurdu ve uyuya kaldı.

Tapanhumas yerlisi yaşlı kadın, oğlunun karanlıklardan gelen sesini duyunca irkildi. Burnundan soluyan Macunaima yaklaşınca konuştu;

“Anne rüyamda dişimin döküldüğünü gördüm!”

“Demek ki aileden biri ölecek!”

“Bilmez miyim! Bir defa daha ya görürsün ya görmezsin güneşin doğuşunu. O da beni doğurmuş olmanın hatırına.”